۱۳۸۷ بهمن ۱۸, جمعه

بی پروایی

خاطرت عزیز بود و نه خاطره ات
لذت نبود به بلندای بی پروایی
آرامش آرزویم نبود و
آرامم نکردی هرگز
بال پرواز نداشتم
آرزوی پرواز داشتم
بزرگ گناهی بود نا بخشودنی
می بخشی مرا اگر پروایی نداشتم!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر